طبیبانه بیا

یا صاحب الزمان

یا أبانا

گر طبیبانه بیایی به سر بالینم

به دو عالم ندهم لذت بیماری را

چقدر من ازتون دور شدم

چقدر دلم برای درد و دل کردن باهاتون تنگ شده

یاد آن شب بخیر

ایکاش...

یا حسین

ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدمند

سوختگان غمت ، با غم دل خرمند

هر که غمت را خرید ، عشرت عالم فروخت

با خبران غمت بی خبر از عالمند

در شکن طرّه ات بسته دل عالمی است

و آن همه دلبستگان ، عقده گشای همند

کرمانی

می نویسم عشق...

می نویسم عشق وبی تردید می خوانم جنون

هرکسی دیوانه تر السابقون السابقون

می نویسم عشق وبی تردید می خوانم حسین

عاقلان دانند، لکن اکثرا لایعقلون

این سرشت ماست ازخاکیم،خاک کربلا

سرنوشت ماست پس،انا الیه الراجعون

پیچیده شمیمت...

حسین جان..

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر

چون شیشه عطری که درش گم شده باشد

من خودم را گدات می دانم

السلام علیک یا جواد الائمه

نور چشم رضایی آقا جان

من خودم را گدات می دانم

"یا جوادالائمه ادرکنی"

پای باب الجواد می خوانم

... دوایش لقای توست

شمس الشموس وصف کمی در رثای توست

وقتی تمام عرصه گیتی گدای توست

آقا به خشت خشت حریمت قسم که دل

طرزی عجیب تنگ برای سرای توست

...خورد زمین

با زمین خوردنت امروز زمین خورد زمین
آسمان خورد زمین عرش برین خورد زمین

وسط کوچه همینکه بدنت لرزه گرفت
ناگهان بال و پر روح الامین خورد زمین

این چه زهری است که داری به خودت می پیچی
گاه پشت کمرت گاه جبین خورد زمین

مرا ضمانت کن

لمؤلفه:
(البته به قول کتاب های قدیمی , یعنی این شعر از نویسنده این سطور است که خود عنایت آن مولا بوده است )

من آهوانه به بندم مرا ضمانت کن
گرفته دل به هوایت مرا ضیافت کن

به هیچ باب ندارمم ره دخول و خروج
کجا روم ؟ چه کنم چاره ؟ تو هدایت کن