نگویمت که همه ساله مِی پرستی کن

به دور لاله قدح گیر و بی ریا می باش       به بوی گل ، نَفَسی همدم صبا می باش

     نگویمت که همه ساله مِی پرستی کن    سه ماه مِی خور و نُه ماه پارسا می باش⁽¹⁾

اى خواجه! موسم بهار، و از طرفى ماههاى پر برکت رجب و شعبان و رمضان در رسیده، ایّامى است که باید از نفحات تجلّیات محبوب که در وزیدن مى باشد، بهره‏ مند شد. قدحى از مِىْ مشاهدات او برگیر، و لحظه اى با بوییدن گل جمالش، همنشین صبا و نسیمهاى جان بخش معشوق، و یا نزدیکان درگاهش شو.

نمى‏ گویم که: در تمام سال، مِىْ پرست، و به بندگى تامّ مشغول باش. خیر، تنها سه ماه، که بهار عبادت و بندگى و برخوردارى از عنایات خاصّه اوست، به مراقبه بپرداز، و در طول سال، با عبادات ظاهرى از نتایج معنوى آن بهره‏ مند شو.(2)

پ.ن:

(1) حافظ

(2) مرحوم آیت الله سعاد پرور / کتاب جمال آفتاب (شرح دیوان حافظ) ج6 ص257

مطالب مرتبط : کلیک کنید