عمریست که ما زنده ولى زنده به گوریم

عمریست که ما زنده ولى زنده به گوریم
از بدو تولد همه از اهل قبوریم

انگار که دنیا ز ازل خانه ى ما نیست
یک کوچه ى تنگ است که در حال عبوریم

یک عده که راضى به رضاى خودمانیم
یک عده دگر دیو صفت درپى حوریم

یک جمع به دنبال رسیدن به حقیقت
نزدیک به آنیم وخود آنیم و چه دوریم

یک جمع دگر دربه در نور هدایت
غافل شده ازخویش که ذاتا همه نوریم

دیریست که از منتظرانیم و صدافسوس
غایب خودمانیم و به دنبال ظهوریم

حاضرنه حضوراست وحصول است,شعور است
با چشم نبین,دل بگشا ما همه کوریم

آزاد ترین مردم دربند جهانیم !
از دور عقابیم و به زنجیر چوموریم

زندانی باور شده ایم ازسر ایمان
بیچاره ترین نوع ز انسان غیوریم

شب بود وقرار آنکه به صبحش برسانیم
شب رفت,ولى ماهمه در خواب سموریم

من در عجبم زین همه اعجازکه هرگز
ایوب ندیدیم و چو ایوب صبوریم. ...