کشکولک من

یک نکته از هزاران: نکته نکته هایی از این طرف و آن طرف

یک نکته از هزاران: نکته نکته هایی از این طرف و آن طرف

کشکولک من

هر اولی را پایانی است
مهم این است که چگونه آغازت را به پایان برسانی
اگر با هوالاول و الاخر ،در ظاهر و باطنت همراه باشی
امید عاقبت به خیری در تو میباشد
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
بحق محمد و آله الطاهرین

این یک کُشَیکَل میباشد (یعنی مُصغَّر کشکول یا تو بگو همان کشکولک)
یکی از سنت های علمای گذشته ما نوشتن کشکول بوده است
که شاید معروفترین آن ها کشکول جناب شیخ بهایی علیه الرحمه است
در کشکول بیشتر سخنان و نکات زیبایی که از این طرف و آن طرف به دست می آمده نوشته می شده است
و کمتر در آن ها نوشته های خود صاحب کشکول وجود دارد
در این کشکولک هم سعی بر آن است که نوشته های بنده حتی الامکان وجود نداشته باشد
و نوشته های خود را در وبلاگی دیگر بارگذاری خواهم کرد

روایتی   پر  فروغ   از   امام حسن عسکری(علیه السلام)


یکی از بیانات امام یازدهم، حسن بن علی(علیهما السلام) که استاد علاّمه طباطبایی(رضوان الله تعالی علیه) آن را بسیار پرفروغ و روشن و از غُرَر احادیث می‏دانستند این است که فرمودند:    

    «إن الوصول إلی الله عزوجلّ سفر لایدرک إلا بامتطاء اللیل»[1]

اگرچه همه روایات اهل بیت(علیهم السلام) نور است، ولی در بین سخنان آن بزرگان، بعضی نورانی‏ترند و از غرر روایات شمرده می‏شوند و این روایت شریفه نیز از همان سنخ است.

آن حضرت(علیه السلام) می‏فرماید که سیر به سوی الله و حرکت به سمت خدا، سفری است که جز با زنده داشتن شب میسّر نیست. با مرکب روز که سبح طویل دارد: (إن لک فی النهار سبحاً طویلاً)[2] نمی‏شود این سفر سنگین را طی نمود. باید شب را مرکب پرتوان خود در این سفر الهی قرار داد.

تلاوت قرآن و خضوع در حضور خداوند، و محاسبه اعمال گذشته و تصمیم قطعی برای آینده، در دل شب تار میسّرتر است و لذا مردان الهی حدّاکثر بهره را از شب می‏برند، «عُمّار اللّیل ومَنار النّهار»[3]، «امّا اللیل فصافّون أقدامهم، تالین لأجزاء القرآن»[4]، «طوبی لنفسٍ... وهَجَرَتْ فی اللیل غُمْضَها»[5]، «إنّ داود(علیه‏السلام) قام فی مثل هذه الساعة من اللیل... »[6].

استاد حکیم، الهی قمشه‏ ای(رضوان الله علیه) که اهل معنا و تهجّد و عرفان بود، چنین سروده است:

چه خوش است یک شب بکشی هوی را

به خلوص خواهی زخدا خدا را

به حضور خوانی ورقی ز قرآن

فکنی در آتش کتب ریا را

شود آنکه گاهی بدهند راهی

به حضور شاهی چو من گدا را

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

 [1] ـ بحار، ج 78، ص 379، ح 4.

[2] ـ سوره مزمّل، آیه 7.

[3] ـ نهج البلاغه: خطبه 192، بند 136

[4] ـ بحار، ج 78، ص 379، ح 4.

[5] ـ سوره مزمّل، آیه 7.

[6] ـ نهج البلاغه: خطبه 192، بند 136

حضرت آیت الله جوادی آملی/قرآن در قرآن صفحه82-83

خوشه چین

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">