در محضر اباعبدالله علیه السلام باید به این درجه از شعور رسیده باشیم که ما در روزمرّگیهای دنیا، خودمان را گُم کردهایم و آمدهایم تا پیدا کنیم،
منتهی خودِ حقیقی، یعنی خودِ برتر را،
و این خودیابی تنها با فکر بهدست نمیآید،
بلکه باید دل در صحنه باشد
و محبوب دل هم انسان کاملی چون حسین علیه السلام باشد؛
خودی که هنوز از مرحلهی علم حصولی و مفاهیم عبور نکرده و به مرحلهی علم حضوری و قلب نرسیده نمیتواند با دلِ خود با امام علیه السلام مرتبط شود.
با توجه و تمرکز و حضور قلب و اشک و سِیر در مقام حضرت سیدالشهداء علیه السلام خودیابی حاصل میشود
و خودِ گمشدهی خود را در جمال حسین علیه السلام مییابیم.
چون ما انسانیم، منتهی قطرهای از دریای انسانیت.
باید به اصل انسانیت که امام معصوم است وصل شویم و با توجه به کاری که حضرت سیدالشهداءعلیه السلام انجام دادند این کار خود به خود عملی میشود.
📖زیارت عاشورا اتحاد روحانی با امام حسین علیه السلام صفحه39-40
🖊استاد طاهرزاده
کتاب را میتوانید از اینجا دریافت کنید