امیرالمومنین ، امام علی علیه السلام ، عِدل قرآن است . بلکه حقیقتش متحد با تمام حقیقت قرآن است و این دو از هم امتیاز ندارند .
علی ترجمان القرآن است .
قرآن وجود کتبی و عترت علیهم السلام وجود عینی قرآن هستند . یعنی قرآن و عترت در یک منزلت هستند .
این دو از یکدیگر جدا نمی شوند و در واقع دوتا نیستند ، یک حقیقت هستند که به دو صورت تجلی کرده اند .
لذا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند :
إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی وَ لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ
و نیز در روایت دیگری آمده است :
عَلِیٌ
مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَهُ، لَا یَفْتَرِقَانِ حَتَّى یَرِدَا
عَلَیَّ الْحَوْضَ
به همین خاطر گفته اند که تمسک به قرآن بدون عترت امکان ندارد و تمسک به عترت بدون قرآن بی معناست .
اگر انسان کامل که مصداق فعلیت یافته آن عترت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است ، در نشئه عالم ناسوت نباشد ، قرآن نیز رخت بر می بندد و قرآن بدون عترت صامت و مرفوع است .
کسی که اهل بیت علیهم السلام را ترک کند به گمراهی می افتد .
فرمایشات عترت علیهم السلام در نظام علمی و عینی میزان است .
آنان صراط الله اند که کسی جز از این راه به منزل مقصود نخواهد رسید.
ترک عترت ترک متن واقع و ترک قرآن است ؛ چون ایشان متن و عین واقع هستند:
َ مَنْ تَرَکَ کِتَابَ اللَّهِ وَ قَوْلَ نَبِیِّهِ کَفَرَ
ما ذا بعد الحقّ الّا الضّلال
حمیدرضا ندیری
