یک نکته از هزاران: نکته نکته هایی از این طرف و آن طرف
هر اولی را پایانی است
مهم این است که چگونه آغازت را به پایان برسانی
اگر با هوالاول و الاخر ،در ظاهر و باطنت همراه باشی
امید عاقبت به خیری در تو میباشد
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
بحق محمد و آله الطاهرین
این یک کُشَیکَل میباشد (یعنی مُصغَّر کشکول یا تو بگو همان کشکولک)
یکی از سنت های علمای گذشته ما نوشتن کشکول بوده است
که شاید معروفترین آن ها کشکول جناب شیخ بهایی علیه الرحمه است
در کشکول بیشتر سخنان و نکات زیبایی که از این طرف و آن طرف به دست می آمده نوشته می شده است
و کمتر در آن ها نوشته های خود صاحب کشکول وجود دارد
در این کشکولک هم سعی بر آن است که نوشته های بنده حتی الامکان وجود نداشته باشد
و نوشته های خود را در وبلاگی دیگر بارگذاری خواهم کرد
پیام های کوتاه
آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
کوتاه کن کلام ... بماند بقیه اش
می نویسم عشق وبی تردید می خوانم جنون
هرکسی دیوانه تر السابقون السابقون
می نویسم عشق وبی تردید می خوانم حسین
عاقلان دانند، لکن اکثرا لایعقلون
این سرشت ماست ازخاکیم،خاک کربلا
سرنوشت ماست پس،انا الیه الراجعون
حسین جان..
پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر
چون شیشه عطری که درش گم شده باشد
قالَ الصّادقُ علیه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبیحٌ
وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبیلِ اللّهِ.
ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ علیه السّلام :
یَجِبُ اَنْ یُکْتَبَ هذا الْحَدیثُ بِالذَّهَبِ.
امام صادق علیه السّلام فرمود:
نَفَس کسى که بخاطر مظلومیّت ما اندوهگین شود، تسبیح است
و اندوهش براى ما، عبادت
است
و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
سپس امام صادق علیه السّلام افزود:
این حدیث را باید با طلا نوشت !
امالى شیخ مفید، ص ۳۳۸
امام خمینی رحمت الله علیه:
فرزندم! با قرآن این بزرگ کتاب معرفت آشنا شو اگر چه با
قرائت آن؛
و راهى از آن به سوى محبوب باز کن
و تصوّر نکن که قرائت بدون معرفت اثرى
ندارد که این وسوسه شیطان است.
آخر، این کتاب از طرف محبوب است براى تو و براى همه
کس،
و نامه محبوبْ محبوب است اگر چه عاشق و محبّ مفاد آن را نداند
و با این انگیزه
حبّ محبوب که کمال مطلوب است به سراغت آید و شاید دستت گیرد.
ما اگر در تمام لحظات
عمر به شکرانه این که قرآن کتاب ما است به سجده رویم از عهده برنیامده ایم...
صحیفه امام ج 16 ص 211
از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست
از شمع رخت محفلش افروختنی نیست
گرد آمده از نیستی این مزرعه را برگ
ای برق مزن خرمن ما سوختنی نیست
در طوف حریمش ز فنا جامه ی احرام
کردیم،که این جامه به تن دوختنی نیست
یک دانه ی اشک است روان بر رخ زرین
سیم و زر ما شد که اندوختنی نیست
در مدرسه آموخته ای گر چه بسی علم
در میکده علمی است که آموختنی نیست
خود را چه فروشی به دگر کس ، به خود ای دل!
بفروش ، اگر چند که بفروختنی نیست
گویند که در خانه دل هست چراغی
افروخته ، که اندر حرم افروختنی نیست
حاج میرزا حبیب خراسانی