او که عاشق خدا بود.....

امروز سالروز رحلت عزیزی است که 19 سال پیش او را از دست دادیم

خود او را غسل دادیم و کفن نمودیم و او را تشییع و همراهی کردیم ، قبل از نهادن در قبر به دورش روضه وداع خواندیم و با قلبی پاره پاره او را در قبر نهادیم

او که هنوز بعد از این مدت اشکهایش در نماز از خاطرم محو نمی شود

صوت داوودی قرآنش در ذهنم به یادگار مانده است

او که با همان سن اندکش راهی طولانی را رفته بود و برای دیگران حتی آنانی که بزرگتر از او بودند الگویی نیکو بود

او که سمت استادی نسبت به ما داشت

و او را حقی است بس عظیم به گردن ما...

او که اتمام حجتی بود از طرف خدا برای همه کسانی که او را می شناختند

او که در آغازین روزهای رفاقتمان ما را ترک گفت

او که در لحظه جدایمان 18 سال بیشتر نداشت (چرا که فاطمی بود)

او که وقتی کتاب عارفانه را میخوانم و خاطرات شهید احمدعلی نیری را مرور می کنم او در خاطرم قدم می نهد.
او که عاشق خدا بود.....

****
پ.ن:
 1) نام مبارکش علیرضا بود
 2) در مطلب بعدی می توانید نامه ای عاشقانه از ایشان به خدا را مطالعه نمایید.
 3) هر چند بین ما و ایشان تفاوت سنی هم وجود داشت .....

مصیبت زده ایم...

انا لله و انا الیه راجعون

خدای متعال فرمود ：

بشارت ده صابرین را ؛ آنانی که وقتی مصیبتی به آنان می رسد می گویند：ما از خداییم و به سوی او بازگشت کننده هستیم

و آیا نه آن است که بالاترین مصیبت ها جدایی از احباب است آنانی که دل انسان با آن ها پیوند خورده است

و در رفتن آنهاست که جان انسان می رود....

و ما مصیبت زده ایم

مصیبتی در فراق یاری گرامی...

و چه یار خوبی بودی تو ای شهر خدا ، ای رمضان!!!

آیا دوباره به تو میرسم؟؟؟؟

اللهم ... و اجبر مصیبتنا 

سر سفره ناهار نشسته ایم در حالیکه هنوز باورمان نشده رفتنش را

عمل صالح کدامست؟

یکی از واژه های آشنا برای همگان در فرهنگ قرآن کریم عمل صالح می باشد

ایمان بدون عمل صالح کارآمد نیست

یا به عبارت بهتر عمل صالح ضامن و حافظ ایمان می باشد

در قرآن کریم درباره ایمان و توضیح و متعلقات آن آیات فراوانی میباشد

ولی درباره عمل صالح تنها یک عمل را قرآن به عنوان عمل صالح از آن یاد میکند (البته نه به این معنا که دیگر کارها مصداق عمل صالح نیست ... )

و آن چیزی نیست مگر ایستادگی در برابر کفار و قدم نهادن در مسیری که باعث غیظ کفار شود :

...ذلِکَ بِأَنَّهُمْ لا یُصیبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لا نَصَبٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ

وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغیظُ الْکُفَّارَ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ

إِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ

توبه / 120

و امروز بر گام های ملت ایران و سایر مسلمین عنوان عمل صالح نقش خواهد بست ....

*****

پ.ن :

1) البته این کریمه هم مثل بقیه آیات قرآن دارای نکات فراوانی است برای اهل تدبر

رزقنا الله التدبر فی الکرائم من آیات القرآن

2) قابل توجه دولت دیپلماسی!!!!!!

هرچند که گفت :

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من     آنچه البته به جایی نرسد فریاد است

یاد یک عزیز...

یه رفیقی داشتم پاسدار بود

یه روز بهم یه چتر منوّر داد تا براش روی اون یه جمله درباره شهادت بنویسم

ظاهرا خودم پیشنهاد دادم که روش بنویسم :

شهادت هنر مردان خداست

ولی بنده بر اثر کم همتی یا هر چیز دیگه ای که بود این کار را نکردم

گذشت تا یه روز توی مسجد گفتن یکی از جوان های مسجد حالش وخیمه و براش آیه أمن یجیب خوندند...

نمیدونم چی بود که همون وقت به دلم افتاد نکنه ....

بعد از نماز از رفقا پرسیدم چی شده؟

گفتن دیشب رزمایش شبانه بوده ،

صبح چندتا از پاسدارها رفته بودند برای خنثی کردن چیزهایی که عمل نکرده بوده

و جواد هم که یکی از اونها بوده وقتی میخواسته منوّری که عمل نکرده بوده را خنثی کنه منوّر توی دستش عمل میکنه و به پیشانیش اصابت میکنه

و بعد از یکی دو روز که تو کما بود به شهادت رسید

والبته شب قبلش خوابی دیدم که الان مجال گفتنش نیست

نمیدونم چه ربطی بین نحوه شهادتش و اون چتر منور و جمله شهادت بود

خدایش رحمت کناد

او که قاری قرآن بود و مداح اهل بیت علیهم السلام

و چهره اش همیشه خندان

بماند که یک بار لوله اسلحه کلاش را گرفت کنار گوشم و یک تیر مشقی شلیک کرد

******

پ.ن:

بهانه این پست پاسداشت همراه شدن پاسدار گمنام با وبلاگ بنده بود

خدا بر توفیقاتشان بیفزاید

سحری خوردن و مرگ

دیروز داشتم به این مطلب فکر میکردم که :

اگه کسی یاد دائمی مرگ داشته باشه

مثل کسی میمونه که برای سحری بیدار شده

و چون میدونه یه زمانی دیگه نمیتونه آب و غذا بخوره و از یه سری چیزها محروم میشه

سعی میکنه سریع هر کاری که باید انجام بدهد

و کاری انجام نداده براش باقی نماند

بله ؛ یاد مرگ باعث حرکت است

نه عامل رکود و افسردگی

و بخاطر همینه که اهل بیت علیهم السلام امر به کثرت یاد مرگ کرده اند

طمع و فزع...

خدایا چگونه تو را صدا بزنم در حالی که من ، من هستم

و چگونه از درگاه تو روی برگردانم و تو را نخوانم در حالی که تو ، تو می باشی:

اِلهی کَیفَ اَدعوکَ وَ أَنَا أَنَا  وَ کَیفَ لا أَدعوکَ وَ أَنتَ أَنتَ

إله من! زمانی که به خود و گناهان خود می نگرم به فزع می افتم

ولی در همان هنگام که چشمم به کرم تو می افتد طمع و امید به رحمت تو تمام وجودم را فرا میگیرد

اِلهی اِذا رَأَیتُ ذُنُوبی فَزِعتُ  وَ إِذا رَأَیتُ کَرَمَکَ طَمِعتُ

****
پ.ن :

1) المومن بین الخوف و الرجاء
2)این مطلب را به عنوان تکمله مطلب قبلی است
3) با تشکر از بزرگوارانی که درباره مطلب قبلی نظر داده بودند

گوش من و صدای او

الهی چگونه بخواهم که

با من مثل آن کسی باشی که او را صدا می کنی

و او تو را اجابت می کند

در حالیکه گوشم به صدای نامحرمانهء نامحرمان مأنوس است ...

*****
بالا نوشت:

اشاره به فرازی از مناجات شعبانیه:

اِلهى  اُنْظُر اِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَیتَهُ فَاَجابَکَ

ردپایی بر زبانم

الهی چگونه بگویم

وَ اسمَع دُعائی اذا دَعَوتُک

و اسمع ندائی اذا نادیتُک

و اقبل عَلَیَّ اذا ناجیتُک

در حالی که بر زبانم ردپای صحبت با اغیار است ....