طمع و فزع...

خدایا چگونه تو را صدا بزنم در حالی که من ، من هستم

و چگونه از درگاه تو روی برگردانم و تو را نخوانم در حالی که تو ، تو می باشی:

اِلهی کَیفَ اَدعوکَ وَ أَنَا أَنَا  وَ کَیفَ لا أَدعوکَ وَ أَنتَ أَنتَ

إله من! زمانی که به خود و گناهان خود می نگرم به فزع می افتم

ولی در همان هنگام که چشمم به کرم تو می افتد طمع و امید به رحمت تو تمام وجودم را فرا میگیرد

اِلهی اِذا رَأَیتُ ذُنُوبی فَزِعتُ  وَ إِذا رَأَیتُ کَرَمَکَ طَمِعتُ

****
پ.ن :

1) المومن بین الخوف و الرجاء
2)این مطلب را به عنوان تکمله مطلب قبلی است
3) با تشکر از بزرگوارانی که درباره مطلب قبلی نظر داده بودند