ای عزیزان من!

رساله وصایای مرحوم
آیت الله حاج شیخ علی سعادت پرور قدس سره

قسمت 1

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

و به نستعین‏

[خداشناسى‏]
۱٫ اى عزیزان من! خود را بشناسید که شناختن خدا در خود شناسى است، هر کس به هر مقدار به خود آشنا شد به خدا آشنا شود، زیرا خداشناسى یا از طریق آفاق است یا انفس و هر دو در انسان موجود است.
۲٫ اى عزیزان من! شناسائى خداوند به قدر نفوس مخلوقات است. باید بکوشید به هر قدرى استعداد شناسائى دارید با خدا آشنا شوید.
۳٫ اى عزیزان من! اگر خدا جل و عزّ را بى‏علم و ادراک و استدلال بخواهید بدانید و بى شهود بشناسید، به گمراهى مبتلا شوید، زیرا شیطان و نفس دست از شما برنمى‏دارند.
۴٫ اى عزیزان من! زندگى شما باید بر پایه خدا شناسى باشد تا شب و روز خود را بر این پایه بگذرانید.
۵٫ اى عزیزان من! بشر محتاج به تمام عالم است. با این احتیاج اگر خدا جل و عزّ را نشناخته باشید و بخواهید رفع احتیاج خود کنید، به شرک و هزار گونه ناملایمات و صفات ناپسندیده مبتلا خواهید شد.
۶٫ اى عزیزان من! عالم از هم گسیخته نشده و ظلم و ستم زیاد نشده، پریشانى جامعه را فرا نگرفته، مگر در اثر دورى از خدا و خدا را از قلم و نظر انداختن.
۷٫ اى عزیزان من! اگر مى‏خواهید با آسودگى زندگى کنید، ناچارید که اول خدا را بشناسید؛ به قدر استعداد، پس از آن آسودگى طلب کنید.
۸٫ اى عزیزان من! در هیچ کارى خدا را از نظر نینداختید مگر این که از آن کار نتیجه نگرفتید یا نتیجه سوء عائد شما شد.
۹٫ اى عزیزان من! باید در این امر (خداشناسى) مجاهدات بسیار کنید تا به نتایج سوئش (عدم معرفت خداوند (عزوجل) مبتلا نشوید.
۱۰٫ اى عزیزان من! کسى از این اندیشه (خدا شناسى) زیان ندیده. شما هم قبل از هر شغل به خصوص تحصیل علم به این اندیشه بیشتر اهمیت دهید تا در زندگى نتائجش را ببرید.