چه زیباست...

الٰلّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِی الْاَوَّلین ،

وَ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ فِی الْآٰخِرین ،

وَ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِی الْمَلَأِ الاَعْلیٰ ،

وَ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِی الْمُرسَلین ،

اَلٰلّهُمَّ  أعْطِ  مُحَمَّدٍ الْوَسیلَة ، وَ الشَّرَفَ وَ الْفَضیلَة ، وَ الدَّرَجَةِ الْکَبیرَة ،

اَلٰلّهُمَّ إنّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لَمْ أرَه ،

فَلاٰ تَحْرِمَنی یَوْمَ القِیامَةِ رُؤْیَتَه ، وَ ارْزُقْنی صُحْبَتَه ، وَ تَوَفَّنی عَلیٰ مِلَّتِه ،

وَ اسْقِنی مِنْ حَوضِهِ مَشرَباً رَوِیّاً سٰآئِغاً هَنیئا ، لاٰ أظْمَأُ بَعْدَهُ أبَداً اِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَئٍ قَدیر ،

اَلٰلّهُمَّ کَمٰا آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ لَمْ أرَه ، فَأرِنی فِی الْجِنانِ وَجْهَه ،

اَلٰلّهُمَّ بَلِّغْ رُوحَ مُحَمَّدٍ عَـنّی تَحِیَّةً کَثیرَةً وَ سَلاما .

حقیقت لیلة القدر

فاطمه (سلام الله علیها ) از نظر حقیقت باطن لیله القدر است

و مگر مى تواند کسى ادراک لیله القدر نماید؟

در حدیث معتبر از لسان کاشف حقایق حضرت امام صادق علیه الصلوة و السلام چنین نقل شده که فرموده است :

انا انزلناه فى الیله القدر : اللیلیة فاطمة و القدر (الله)

فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر

و انما سمیت فاطمة لان الخلق فطموا عن معرفتها

_{(از بحار علامه مجلسى ج 43 (ص )65)}

راز غیبت

برپایه برخی روایاتِ معصومان(علیهم‌السلام)، غیبت، علل و اسراری دارد که پس از ظهور آن وجود مبارک آشکار می‏گردد.

امام صادق(علیه‌السلام) در پاسخ کسی که از راز غیبت سؤال کرد فرمود:

مصلحتی هست که مجاز به گفتنش نیستیم؛

سپس در پی اصرار پرسشگر فرمود:

همان حکمتی که در غیبت حجج الهی در زمان‏های گذشته بود، در غیبت آن جناب نیز هست و این راز سر به مُهر قبل از ظهورش کشف نخواهد شد، چنان‏که راز شکستن کشتی، کشتن جوان و تعمیر دیوار به دست خضر(علیه‌السلام) قبل از جدایی برای موسی(علیه‌السلام) روشن نگردید. این غیبت، امری از امور الهی، سرّی از اسرار و غیبی از غیوب اوست. وقتی می‏دانیم خدای سبحان حکیم است، تصدیق خواهیم کرد که افعال او همه حکیمانه است، هرچند که رازش بر ما پوشیده باشد

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) موجود موعود -  صفحه 134

علت عاشق شدن چیست؟

عن المفضل بن عمر قال :

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ علیه السلام عَنِ الْعِشْقِ،

فَقَالَ : قُلُوبٌ‏ خَلَتْ‏ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ حُبَّ غَیْرِهِ.

مفضل گوید از حضرت امام صادق علیه السلام درباره عشق (باطل) پرسیدم

ایشان در جواب فرمودند:

دلهایی را که خالی از یاد خدا شده  خداوند محبت غیر خودش را به آن می چشاند

امالی شیخ صدوق مجلس95

القای توحید با اشاره ای ولایی

امام عسکری(سلام الله علیه) درباره ی توحید توصیه های زیادی دارند. ابن‌الربیع شیبانی می‌گوید من در اهواز با فردی ثنوی که قائل به دو مبدأ بود مناظره‌ای کردم [و] غباری از آن مناظره در قلبم نشست.

البته هر کس حق هر مناظره و جدالی را ندارد!؛ اگر کسی در فن مناظره و جدال ماهر نباشد احیاناً غبارآلود خواهد شد، چون شبهه زود نفوذ می‌کند [زیرا] وساوس و دسائس نفْس از درون، شبهه را حمایت می‌کنند [و] شیطان از بیرون شبهه را تقویت می‌کند [لذا] اگر فرد مناظره‌کننده ای قوی در فن جدال و مناظره نباشد، غبار مناظره بر قلب او می‌نشیند؛ خواه سخن بگوید یا نگوید غبارآلود خواهد شد، این است که یا انسان باید در این رشته کارآمد باشد و یا ساکت، ابن‌الربیع شیبانی می‌گوید از مناظره با آن مرد ثنوی در اهواز قلبم غبارآلود شد [و] چیزی در قلبم قرار گرفت.

آنچه ندانستن آن روا نیست...

قال الامام الصادق «علیه السلام»:

أحسنوا النّظر فیما لا یسعکم جهله، و انصحوا لأنفسکم و جاهدوها فی طلب معرفة ما لا عذر لکم فی جهله، فإنّ لدین اللَّه ارکانا لا ینفع من جهلها شدّة اجتهاده فی طلب ظاهر عبادته، و لا یضرّ من عرفها فدان بها حسن اقتصاده. و لا سبیل لأحد الى ذلک الّا بعون من اللَّه عزّ و جلّ.

بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏1، ص:209

دعایی برای بیداری سحر

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ علیه السلام قَالَ: مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَنْتَبِهَ بِاللَّیْلِ فَلْیَقُلْ عِنْدَ النَّوْمِ :

اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِی ذِکْرَکَ وَ لَا تُؤْمِنِّی مَکْرَکَ وَ لَا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ وَ أَنْبِهْنِی لِأَحِبِ‏ السَّاعَاتِ‏ إِلَیْکَ أَدْعُوکَ فِیهَا فَتَسْتَجِیبَ لِی وَ أَسْأَلُکَ فَتُعْطِیَنِی وَ أَسْتَغْفِرُکَ فَتَغْفِرَ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

مانند یک جسدند...

وَ عَنْ أَبِی عِبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، أَنَّهُ قَالَ:

الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ کَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ،

إِذَا اشْتَکَى‏ شَیْ‏ءٌ مِنْهُ وُجِدَ [أَلَمُ‏] ذَلِکَ فِی سَائِرِ جَسَدِهِ،

لِانَّ أَرْوَاحَهُمْ مِنْ رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى،

وَ إِنَّ رُوحَ الْمُؤْمِنِ لَأَشَدُّ اتِّصَالًا بِرُوحِ اللَّهِ مِنِ اتِّصَالِ [شُعَاعِ‏] الشَّمْسِ بِهَا

از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:

مؤمن برادر مؤمن است همچون یک جسم،

هر گاه یکى از اعضاى بدن ناراحتى پیدا کند به تمام اعضا و اجزا سرایت نموده،

به جهت آنکه ارواح مؤمنین از روح خداوند متعال بر گرفته شده است؛

همانا اتصال و ارتباط ارواح مؤمنین با روح خداوند قوى و محکم‏تر است از اتصال نور شعاع خورشید نسبت به خورشید.

---------
منبع :مومن کیست؟ وظیفه اش چیست؟ / ترجمه المؤمن، ص: 75

نیز بنگرید: میزان الحکمه جلد 1 باب اخوت