3 نوع قتل امام حسین علیه السلام

در یک نگاه و تقسیم بندی می توان گفت تا کنون به 3 گونه به قتل حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام پرداخته شده است

که البته هدف در تمام آنها یک چیز بیشتر نبوده است

و آن هم خاموش کردن نور ولایت که همان نور خداست ، می باشد

تنها کار خیالات

بدان ڪہ خیالات تو تنہا ڪارے ڪہ براے تو ڪرده اند،این است ڪہ تو را ازسیر بہ دیار ملڪوت،یعنی از "طیران و عروج"  بازداشتہ اند

پس خیالات را براے حیوانات بگذار
تو انسانی، باعقل و عاقل معقول باش

_____________________
#رسالہ_نور_علے_نور
حضرت علامہ حسن زاده ے آملے

شمس خراسانی

شمس تبریز، مراد دل مولاناهاست
در دل ما که به جز شمس خراسانی نیست

محمد حسین ملکیان

پیشنهاد بدید

با سلام

دارم درباره موضوع صحبت در ماه محرم فکر می کنم

لطفا اگه موضوعی به نظرتون می رسه که صحبت درباره اش مفید باشه

ارائه بدید

با تشکر

حسینی باشید ان شاءالله

این شعر«ها علی بشر کیف بشر»  واقعاً شعر عجیب ، زیبا و دلنشین و پر معنایی است. این شعر مال ملامهر علی تبریزی متخلص به فدوی است. اهل تبریز بوده و خیلی طبعش لطیف است و اشعار زیادی هم دارد؛ مخصوصاً این شعر که در تاریخ مدیحه سرایی آقا امیرالمومنین(علیه السلام) ماندگار شده است:

ها علی بشر کیف بشر

ربه فیه تجلی وظهر

هو و المبدأ شمس و ضیاء

هو و الواجب شمس و قمر

اذن الله و عین الباری

یا له صاحب سمع و بصر

عله الکون و لولاه لما

کان للعالم عین و أثر

فلک فی فلک فیه نجوم

صدف فی صدف فیه درر

جنس الأجناس علی وبنوه

نوع الأنواع إلی حادی عشر

عاقبت استخفاف ولی خدا

(متوکل) بارها دستور داد که نصف شب به خانه حضرت هادى علیه السلام بریزند و آنچه در خانه است، ببرند. یکى از قضایاى عجیب این است که شبى به خانه حضرت ریختند و یک کیسه پول که مهر مادر متوکل روى آن زده شده بود، پیدا کردند. بعداً معلوم شد که متوکل مریض بوده و مادرش آن کیسه پول را نذر امام‏ هادى علیه السلام‏ هدیه نموده است‏ . متوکل کرامتها و معجزه ‏ها از حضرت مى ‏دید؛ ولى تنبه براى او پیدا نمى ‏شد، تا بالاخره به واسطه توهینى که به حضرت نمود، از دنیا رفت.

چرا مواعظ بزرگان کمتر در ما اثر می کند؟

برای پاسخ گویی به سوال فوق خوب است نظری به روایتی از امام جواد علیه السلام بیندازیم و در ادامه به نقل کلامی از شهید مطهری بپردازیم:

قال الجواد بن الرضا علیه السلام:
 الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُه‏

امیرالمؤمنین مى‏ فرماید: مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ واعِظاً مِنْ نَفْسِهِ لَمْ یَنْفَعْهُ مَوْعِظَةُ غَیْرِهِ

هر کسى که خداوند در درونش براى او واعظى از خودش براى خودش قرار ندهد، موعظه دیگران در او اثر نمى ‏کند.

یعنى شما اگر خیال مى‏ کنى که پاى موعظه دیگران بنشینى و بهره ببرى، اشتباه مى‏ کنى.

تمدن ، فرهنگ ، تمدن

... هر تاریخی، فرهنگ و تمدنی دارد.

تمدن‌های بسیاری در گستره ی خاک به وجود آمده و پس از چندی از بین رفته و جای خود را به تمدن تازه‌ای داده‌ اند.

شکی نیست که آنها، تاثیر جزئی بر همدیگر داشته‌اند،

امّا، آنچه که آنها را از هم منفک و حتّی به مثابه ی شناسنامه‌ ای هویتشان را معلوم ساخته، باطن آنها یعنی «فرهنگ» است.

چنانکه تفکر ، باطن فرهنگ است .
تفاوت تمدن یونانی و تمدن عصر اسلامی، نه در صورت ابنیه و پیکره ی معماری و جامه ی مردمان و نه حتی مناسبات اجتماعی آنان ،

بلکه، در دیدگاه کلی ویژه‌ای که بنیادشان را پی‌ریزی کرده است؛

یعنی دریافت‌هایی درباره ی هستی،

تعاریفی درباره ی مبدأ و غایت آن

و بالاخره تعریفی که از انسان عرضه داشته است.

از این روست که تفاوت و تمایز تمدن‌ها نه به «صورت بیرونی مناسبات و ابنیه، که به «ذات» آنها باز می‌گردد.

و بدون شناخت آن، امکان عرضه ی درک جامع و کلی از فرهنگ و یا تمدن یک قوم میسر نیست.

کتاب : تفکر ، فرهنگ و ادب ، تمدن / صفحه11

مولف : استاد اسماعیل شفیعی سروستانی