تمام فتنه گری و زیباییهای طبیعت در
اثر ارائه و ظهور صادق و یا کاذبی است که نسبت به زیبایی مطلق (یعنی خدا)
دارد. معشوق حقیقی آن جمال و جلال نامتناهی است
و محبوب مجازی که قنطره و
معبر عشق حقیقی است از جهت ارائه ای که نسبت به معشوق حقیقی دارد و به
دلیل راهی که به سوی او مینماید به مجاز و محلّ عبور و جِواز بودن متّصف
میشود.
اتصال و پیوند معشوق مجازی به معشوق حقیقی مصحّح مجاز بودن آن است و
هرگاه این پیوند قطع شود و مجاز خود حقیقت پنداشته شود به دلیل این که
مجاز بدون حقیقت مجاز نیست، آن معشوق، دروغین و کاذب خواهد بود و عشق به آن
نیز عشقی سرابی میباشد.