مثل نخ ... (تمثیلات/2)

عمر خیلی از ماها مثل یک نخ طولانی است 
که هر چند طول آن زیاد است
ولی وقتی آن را جمع کنند بیشتر از یک قرقره نمیشود

معدن های مختلف

الناس معادن کمعادن الذهب و الفضه

آدمی نه چنان است

آدمی نه چنان است که هر چه بشنود "بداند"
و نه چنان است که هرچه بداند در آن "مقام" باشد
زیرا که از شنودن تا دانستن راه بسیار است
و از دانستن تا به عمل آوردن عقبات بی شمار

کشف الحقایق/65

تنها دستورالعمل

دستورالعمل فقط در یک‌چیز جمع شده

 در یک کلمه خیلی کوچک و آن ترک گناه است

ولی فکر نکن ترک گناه چیز ساده ای است

گاهی خیلی مشکل است

تمام دستورات بعدا خودشان می آید

ترک گناه مثل چشمه ای است که همه چیز را در خود به دنبال دارد.دستورات بعدی و عبادات دیگر خود به خود به سمت شما می آید...

آیت الله بهجت رحمه الله

باب عبادت

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

لِکُلِّ شَیءٍ بابٌ

وَ بابُ العِبادَةِ الصّوم

قطعه‌ای از بهشت

حضرت امام خامنه ای دام ظله العالی:

ماه رمضان در هر سال، قطعه‌ای از بهشت است که

خدا در جهنّم سوزان دنیای مادّی ما آن را وارد میکند

و به ما فرصت میدهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه، وارد بهشت کنیم.

بعضی همان سی روز را وارد بهشت میشوند. بعضی به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضی همه عمر را.

بعضی هم از کنار آن، غافل عبور می کنند که مایه تأسّف و خسران است.

حالا برای خودشان که هیچ، هر کس که ببیند این موجود انسانی، با این همه استعداد و توانایىِ عروج و تکامل، از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند، حق دارد که متأسّف شود.

این، ماه رمضان است.

۱۳۷۲/۱۱/۱۷

هرچه هست تویی!!!

خدایا! ما بندگان ضعیف هستیم، ما بندگانی هستیم که هیچ نداریم، ما هیچیم و هرچه هست تویی.

ما اگر چنانچه خلاف می‌کنیم نادانیم، تو بر ما ببخش.

تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن به طوری که با رضای تو وارد بشویم در او.

خدایا! تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما کردی به‌طور شایسته وارد بشویم.

بیانات حضرت امام خمینی رحمه‌الله در دیدار نمایندگان مجلس - ۹ خرداد ۱۳۶۳

...نورانی کنید!!!

آیت الله جوادی آملی:

انسان آن قدرت را دارد که گذشته از اینکه خود را نورانی کند زمان و زمین خود را هم نورانی کند، این‌طور نیست که انسان تابع زمان خود باشد یا تابع سرزمین خود باشد. افراد عادی در هر زمینی که زندگی می‌کنند، زمینی فکر می‌کنند و تابع سنّت آن سرزمین‌ هستند یا در هر عصر و زمانی که به سر می‌برند در رَهن همان زمان میباشند؛ امّا افراد میانی و برجسته می‌توانند آن زمین خودشان، چه خانه‌, محلّه‌، روستا و شهرشان و چه کشور و قارّه‌شان را نورانی کنند، این سرزمین را انسان می‌تواند نورانی کند و اگر در یک زمان و عصری به سر می‌برد، افراد عادی تابع سنّت آن عصر میباشند، ولی مردان میانی ـ چه رسد به مردان اوحدی ـ اینها می‌توانند عصر خودشان را نورانی کنند. بیانی از وجود نورانی پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّة و الثناء) رسیده است که فرمود شما بکوشید خانه‌ و آن محلّی که زندگی می‌کنید را نورانی کنید: «نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآن‏». به این فکر نباشید که خانه آن مکان و آن زمین شما را روشن کند، شما آن زمین را روشن کنید. زمین در برابر انسان اصل نیست، زمان در برابر انسان اصل نیست؛ این متمکّن است که مکان را شرف می‌دهد و این متزمّن است که آن زمان را حیثیت می‌بخشد. فرمود شما می‌توانید خانه‌ خود را روشن کنید