به دور لاله قدح گیر و بی ریا می باش به بوی گل ، نَفَسی همدم صبا می باش
نگویمت که همه ساله مِی پرستی کن سه ماه مِی خور و نُه ماه پارسا می باش(1)
اى خواجه! موسم بهار، و از طرفى ماههاى پر برکت رجب و شعبان و رمضان در رسیده، ایّامى است که باید از نفحات تجلّیات محبوب که در وزیدن مى باشد، بهره مند شد. قدحى از مِىْ مشاهدات او برگیر، و لحظه اى با بوییدن گل جمالش، همنشین صبا و نسیمهاى جان بخش معشوق، و یا نزدیکان درگاهش شو.
نمى گویم که: در تمام سال، مِىْ پرست، و به بندگى تامّ مشغول باش. خیر، تنها سه ماه، که بهار عبادت و بندگى و برخوردارى از عنایات خاصّه اوست، به مراقبه بپرداز، و در طول سال، با عبادات ظاهرى از نتایج معنوى آن بهره مند شو.(2)
پ.ن:
(1) حافظ
(2) مرحوم آیت الله سعاد پرور / کتاب جمال آفتاب (شرح دیوان حافظ) ج6 ص257