َ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم :
مَنْ أَرَادَ التَّوَکُّلَ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى فَلْیُحِبَّ أَهْلَ بَیْتِی
وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْجُوَ مِنَ عذاب القبر فَلْیُحِبَّ أَهْلَ بَیْتِی
وَ مَنْ أَرَادَ الْحِکْمَةَ فَلْیُحِبَّ أَهْلَ بَیْتِی
وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ بِغَیْرِ حِسَابٍ فَلْیُحِبَّ أَهْلَ بَیْتِی
فَوَ اللَّهِ مَا أَحَبَّهُمْ أَحَدٌ إِلَّا رَبِحَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة
هر که خواهان توکل کردن به خداست پس باید اهل بیت مرا دوست بدارد
و هر که خواهان رستن از عذاب قبر است ، پس باید اهل بیت مرا دوست بدارد
و هر که خواهان حکمت است ، پس باید اهل بیت مرا دوست بدارد
و هر که می خواهد بی حساب به بهشت رود ، پس باید اهل بیت مرا دوست بدارد
چرا که - به خدا قسم - هیچ کس آنان را دوست نداشت مگر این که دنیا و آخرت را به سود برد.
منبع : اهل بیت علیهم السلام در قرآن و حدیث /672
مولف : حضرت آیت الله محمدی ری شهری
پ.ن :
1- محبت اهل بیت علیهم السلام گوارای وجودتان
2- در معنایی که در کتاب شده بود کمی تصرف از جانب بنده صورت گرفته است
3- در متن عربی روایت تأمل کنید که بسیار شیرین است
