مباد آن که دمی از تو دم نزنم

السلام علیک ایها الامام الرئوف

فرق مسائل مادی با مسائل معنوی در ملموس بودن و نبودنشان است.

مسائل معنوی از سنخ عالم غیب هستند و لذا اکثر انسانها از آنها غافلند.

درد جسمی به راحتی فهمیده میشود ولی امراض و دردهای روحی و معنوی برای اکثر ما انسانها ناپیدا هستند.

احتیاج ما به اهل‌بیت علیهم‌السلام مثل احتیاج ما به نفس کشیدن است . یعنی حیات ما وابسته به ارتباط با آنهاست هرچند چون از سنخ غیب می باشد برای ما ملموس نیست بخاطر همین هم گاهی احساس بی‌نیازی میکنیم و حتی ممکن است این احتیاج را انکار کنیم ولی این انکار مثل این است که کسی نخواهد نفس بکشد.

احتیاج ما به هوا و آب و غذا و .... همه تا لحظه مرگ است ولی احتیاج ما به اهل‌بیت علیهم‌السلام احتیاجی ابدی است که تازه از لحظه مرگ برای عموم مردم آشکار میشود : 

فَبَصَرُکَ الیَومَ حدیدٌ

هر لحظه باید احتیاح خود را به اهل‌بیت علیهم‌السلام احساس کنیم و آن‌را باور کنیم

 آقاجان ! 

مباد آن‌که دمی بی تو بگذرد عمرم

مباد آن که دمی از تو دم نزنم
مباد آنکه به غیر تو رو بزنم

مرا ضمانت کن

لمؤلفه:
(البته به قول کتاب های قدیمی , یعنی این شعر از نویسنده این سطور است که خود عنایت آن مولا بوده است )

من آهوانه به بندم مرا ضمانت کن
گرفته دل به هوایت مرا ضیافت کن

به هیچ باب ندارمم ره دخول و خروج
کجا روم ؟ چه کنم چاره ؟ تو هدایت کن