حکیمان گفتند:
نامهها بر نامهها، ص ۴۴.
حضرت علامه حسنزاده آملی
آقا چه جالب
ما امسال اصلا آدم بیکار نداریم
چون بیشتر از کسانی که خواهان کار بودند فرصت اشتغال ایجاد شده....
در حالیکه از سال ۸۴ تا ۹۱ فقط ده هزارتا فرصت اشتغال ایجاد شده بود
ما خیال میکنیم همیشه وضع به همین منوال باقی میمونه
کدوم منوال؟
اینکه الان ساکن کوی اهل بیت علیهمالسلام هستیم و همیشه گدای این خانواده باقی خواهیم موند
در حالیکه تاریخ زیاد به خودش دیده کسانی را که چند روز مقیم این درگه بودند و بعدا بیرون رفتند
و لذا یکی از دعاهای ما مخصوصا در هنگام زیارت باید این باشه:
فلا تسلب منی ما أنا فیه
خدایا این جایگاهی که الان در آن قرار دارم از من سلب مکن
پ.ن:
امروز هم مثل هرباری که به زیارت کریمه اهلبیت علیهمالسلام نائل شدم این جمله زیارت برام پررنگ بود
و در میان شور زیارت خوف فراق تو دلم افتاد
السلام علیک ایها الامام الرئوف
فرق مسائل مادی با مسائل معنوی در ملموس بودن و نبودنشان است.
مسائل معنوی از سنخ عالم غیب هستند و لذا اکثر انسانها از آنها غافلند.
درد جسمی به راحتی فهمیده میشود ولی امراض و دردهای روحی و معنوی برای اکثر ما انسانها ناپیدا هستند.
احتیاج ما به اهلبیت علیهمالسلام مثل احتیاج ما به نفس کشیدن است . یعنی حیات ما وابسته به ارتباط با آنهاست هرچند چون از سنخ غیب می باشد برای ما ملموس نیست بخاطر همین هم گاهی احساس بینیازی میکنیم و حتی ممکن است این احتیاج را انکار کنیم ولی این انکار مثل این است که کسی نخواهد نفس بکشد.
احتیاج ما به هوا و آب و غذا و .... همه تا لحظه مرگ است ولی احتیاج ما به اهلبیت علیهمالسلام احتیاجی ابدی است که تازه از لحظه مرگ برای عموم مردم آشکار میشود :
فَبَصَرُکَ الیَومَ حدیدٌ
هر لحظه باید احتیاح خود را به اهلبیت علیهمالسلام احساس کنیم و آنرا باور کنیم