کشکولک من

یک نکته از هزاران: نکته نکته هایی از این طرف و آن طرف

یک نکته از هزاران: نکته نکته هایی از این طرف و آن طرف

کشکولک من

هر اولی را پایانی است
مهم این است که چگونه آغازت را به پایان برسانی
اگر با هوالاول و الاخر ،در ظاهر و باطنت همراه باشی
امید عاقبت به خیری در تو میباشد
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
بحق محمد و آله الطاهرین

این یک کُشَیکَل میباشد (یعنی مُصغَّر کشکول یا تو بگو همان کشکولک)
یکی از سنت های علمای گذشته ما نوشتن کشکول بوده است
که شاید معروفترین آن ها کشکول جناب شیخ بهایی علیه الرحمه است
در کشکول بیشتر سخنان و نکات زیبایی که از این طرف و آن طرف به دست می آمده نوشته می شده است
و کمتر در آن ها نوشته های خود صاحب کشکول وجود دارد
در این کشکولک هم سعی بر آن است که نوشته های بنده حتی الامکان وجود نداشته باشد
و نوشته های خود را در وبلاگی دیگر بارگذاری خواهم کرد

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مناجات» ثبت شده است

خدایا چگونه تو را صدا بزنم در حالی که من ، من هستم

و چگونه از درگاه تو روی برگردانم و تو را نخوانم در حالی که تو ، تو می باشی:

اِلهی کَیفَ اَدعوکَ وَ أَنَا أَنَا  وَ کَیفَ لا أَدعوکَ وَ أَنتَ أَنتَ


إله من! زمانی که به خود و گناهان خود می نگرم به فزع می افتم

ولی در همان هنگام که چشمم به کرم تو می افتد طمع و امید به رحمت تو تمام وجودم را فرا میگیرد


اِلهی اِذا رَأَیتُ ذُنُوبی فَزِعتُ  وَ إِذا رَأَیتُ کَرَمَکَ طَمِعتُ




****
پ.ن :

1) المومن بین الخوف و الرجاء
2)این مطلب را به عنوان تکمله مطلب قبلی است
3) با تشکر از بزرگوارانی که درباره مطلب قبلی نظر داده بودند


خوشه چین

الهی چگونه بخواهم که

با من مثل آن کسی باشی که او را صدا می کنی

و او تو را اجابت می کند

در حالیکه گوشم به صدای نامحرمانهء نامحرمان مأنوس است ...


*****
بالا نوشت:

اشاره به فرازی از مناجات شعبانیه:

اِلهى  اُنْظُر اِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَیتَهُ فَاَجابَکَ


خوشه چین

الهی چگونه بگویم

وَ اسمَع دُعائی اذا دَعَوتُک

و اسمع ندائی اذا نادیتُک

و اقبل عَلَیَّ اذا ناجیتُک


در حالی که بر زبانم ردپای صحبت با اغیار است ....



خوشه چین

بسم‌الله الرحمن‌الرحیم

دعا، وسیله‌ی مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه‌ی انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است، و بشر بی‌رابطه‌ی روحی با خدا و بدون عرض نیاز به غنی بالذات، در عرصه‌ی زندگی سرگشته و درمانده و هدر رفته است؛ «قل ما یعبؤا بکم ربیّ لولا دعاؤکم»1.

بهترین دعا آن است که از سرمعرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه به نیازهای انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مکتب پیامبر خدا (صلّی‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و اهل‌بیت طاهرین او - که اوعیه‌ی علم پیامبر(

صلّی‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و وراث حکمت و معرفت اویند - می‌توان جست. ما بحمداللَّه ذخیره‌یی بی‌پایان از ادعیه‌ی مأثوره‌ی از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داریم که انس با آن، صفا و معرفت و کمال و محبت می‌بخشد و بشر را از آلایشها پاکیزه می‌سازد.

مناجات مأثوره‌ی ماه شعبان - که روایت شده اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بر آن مداومت داشتند - یکی از دعاهایی است که لحن عارفانه و زبان شیوای آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالی‌یی همراه است که نظیر آن را در زبانهای معمولی و محاورات عادی نمی‌توان یافت و اساساً با آن زبان قابل ادا نیست. این مناجات، نمونه‌ی کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبی است. هم درس معارف است، هم اسوه و الگوی عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خدا.

مناجاتهای پانزده‌گانه که از امام زین‌العابدین حضرت علی‌بن‌الحسین (علیه‌السّلام) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایی مأثور از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، این مزیت را داراست که به مناسبت حالات مختلف مؤمن، مناجاتها را انشا فرموده است.

خداوند به همه توفیق استفاضه و خودسازی به برکت این کلمات مبارک را عنایت فرماید.

آمین.

69/10/1

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِکُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَآؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَاماً. بگو: اگر دعای شما نباشد، پروردگار من برای شما وزن و ارزشی قائل نیست (زیرا سابقه‏ ی خوبی ندارید). شما حقّ را تکذیب کرده‏اید و به زودی کیفر تکذیبتان دامن شما را خواهد گرفت. سوره مبارکه فرقان آیه 77
خوشه چین