دیروز سر درس کنار استاد نشسته بودم
که چشمم برای بار هزارم به کف پاهای استادم که به طرف من دراز بود ، افتاد...
(آخه استاد ما از ناحیه هر دو پا مجروح هستند و با پاهای مصنوعی راه می روند
و لذا مجبورند پاهای مبارکشان را دراز کنند)
ناگهان در وسط بحث فلسفی رفتم توی این فکر که
واقعا جایگاه ما نسبت به اساتیدی مثل ایشان همین است
ما کف پای ایشان هستیم