برای اینکه روح در بهشت به نشئه‌ای می‌رسد که ثابت می‌شود و تعبیر نمکین
«دار القرار» همین است یعنی روح در آن مرحله قرار پیدا می‌کند نه ساکن.
وقتی ما بین سکون و ثبات فرق گذاشتیم دیگر این سؤال اصلاً مطرح
نمی‌شود؛ فردی که ساکن است خسته است ولکن آن‌که ثابت است خستگی ندارد؛ لذا
انسان می‌تواند در دنیا به مقام ثبات برسد.
اگر گفته شد ﴿أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴾ طمأنینه
همین است. آب وقتی جریان ندارد بو می‌گیرد اما آن‌که ثابت است هر لحظه در
نشاط است.
آیت الله جوادی آملی دامت برکاته
