کلمه ربّ از حروف اسم اعظم خدا و از اسماء جمالی است.
مداومت بر آن برای تربیت روح و نفس و برآمدن حوائج مشروعه دنیویه و اخرویه و بی نهایت مؤثر است ، مشروط برآن که با توجه کامل ، مداومت شود.
چون هر موجودی از موجودات و مخلوقی از مخلوقات نیازمند تربیت اند ، تا به مرحله کمال رسند لذا در اول سوره از قرآن مجید خداوند خود را به صفت ربّ العالمین ستوده .
باری نام های خدا هر کدام از آن ها اثر مخصوصی دارد که بر اهل فن پوشیده نیست و آن ها بر دو دسته اند : نام های جلال و نام های جمال.
و در میان اسماء بعد از اسم ذات که الله و جامع همه اسماء خداست و رحمان و رحیم ، نام ربّ آثار و فوائد بی شمار دارد و برای تکمیل کمالات صوری و معنوی به جهت هر کسی اهمیت بسزائی دارد چنانچه در قرآن مجید بیشتر در مقام دعا خدا به این اسم خوانده شده .
گزیده ای از مقدمه کتاب دعاهای قرآنی تألیف مرحوم آیت الله میرجهانی
زهرا قربانی
