امروز سالروز رحلت عزیزی است که 19 سال پیش او را از دست دادیم
خود او را غسل دادیم و کفن نمودیم و او را تشییع و همراهی کردیم ، قبل از نهادن در قبر به دورش روضه وداع خواندیم و با قلبی پاره پاره او را در قبر نهادیم
او که هنوز بعد از این مدت اشکهایش در نماز از خاطرم محو نمی شود
صوت داوودی قرآنش در ذهنم به یادگار مانده است
او که با همان سن اندکش راهی طولانی را رفته بود و برای دیگران حتی آنانی که بزرگتر از او بودند الگویی نیکو بود
او که سمت استادی نسبت به ما داشت
و او را حقی است بس عظیم به گردن ما...
او که اتمام حجتی بود از طرف خدا برای همه کسانی که او را می شناختند
او که در آغازین روزهای رفاقتمان ما را ترک گفت
او که در لحظه جدایمان 18 سال بیشتر نداشت (چرا که فاطمی بود)
او که وقتی کتاب عارفانه را میخوانم و خاطرات شهید احمدعلی نیری را مرور می کنم او در خاطرم قدم می نهد.
او که عاشق خدا بود.....
****
پ.ن:
1) نام مبارکش علیرضا بود
2) در مطلب بعدی می توانید نامه ای عاشقانه از ایشان به خدا را مطالعه نمایید.
3) هر چند بین ما و ایشان تفاوت سنی هم وجود داشت .....
